1. Προσδοκίες και επιτεύγματα
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Peter Haniotis "Expectations and Achievements" το οποίο είναι διαθέσιμο για 40 δολάρια από τον Peter ή τη Vicky Haniotis
40 Eastern Avenue, 2032 Kingsford
Αυστραλία
Τηλ. +61.2.9662 49 09
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Χανιώτη για την ευγενική του άδεια να μας επιτρέψει να προβάλλουμε τμήματα του βιβλίου του σε αυτόν τον ιστότοπο.
Πρόλογος
Στην ώριμη ηλικία των 84 ετών, συνειδητοποιώ ότι ο χρόνος μου τελειώνει. Με την ιδέα να αφήσω στα παιδιά και τα εγγόνια μου κάτι να με θυμούνται, αποφάσισα να γράψω τα απομνημονεύματά μου.
Το έργο είναι μεγάλο- ίσως μεγαλύτερο από τις διανοητικές μου ικανότητες και τις περιορισμένες γνώσεις μου στα αγγλικά (τις οποίες άρχισα να μαθαίνω από ένα βιβλίο με τίτλο "Learn English Without a Teacher" κάποια στιγμή πριν φύγω από την Ελλάδα).
Έφτασα στο Σίδνεϊ με το πλοίο της P & O "Strathaird" την 1η Απριλίου 1937 σε ηλικία 25 ετών (ήταν Πρωταπριλιά). εν είχα επιλέξει τυχαία να έρθω στην Αυστραλία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η Αυστραλία αναφερόταν πάντα στο σπίτι μας ως μια υπέροχη χώρα όπου ο αδελφός μου, οι δύο αδελφές μου και πολλοί συγγενείς μου είχαν "τα καταφέρει". Η Αυστραλία αναφερόταν πάντα ως η χώρα του "γάλακτος και του μελιού", όπου όποιος ήταν πρόθυμος να δουλέψει σκληρά, να υπακούσει στους νόμους και να χρησιμοποιήσει λίγη κοινή λογική, δεν μπορούσε να πάει στραβά.
Την ημέρα που έφτασα είχα στην τσέπη μου είκοσι λίρες - και ένα μικρό αγγλικό λεξικό. Στο κεφάλι μου, εκτός από την υπερηφάνεια μου, κουβαλούσα και χίλιες αγγλικές λέξεις. (Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσα να τις βάλω σε προτάσεις.) Μου πήρε σχεδόν δύο χρόνια για να μπορέσω να καταλάβω για τι μου μιλούσαν οι άνθρωποι. Ωστόσο, με τη χρήση του λεξικού μου, ήταν αρκετά εύκολο να γράψω ένα μικρό γράμμα και να διαβάσω την εφημερίδα.
Το κίνητρό μου για τη συγγραφή των απομνημονευμάτων μου δεν είναι φυσικά η οικονομική ανταμοιβή. Ποιος θα είχε την περιέργεια να διαβάσει την ιστορία των σκαμπανεβασμάτων ενός μετανάστη - ενός μόνο από τους τόσους πολλούς που ήρθαν στην Αυστραλία για να φτιάξουν μια καλή ζωή και κυρίως να προσπαθήσουν να είναι καλοί Αυστραλοί.
Αυτή η ιστορία γράφεται για την οικογένειά μου σε ένδειξη εκτίμησης της καλής φροντίδας και της αγάπης που μου δίνουν, στο σπίτι και από μακριά. Δεν υπάρχουν λέξεις (αγγλικές ή ελληνικές), που να μπορούν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μου και την ευχαρίστησή μου που έχω τις κόρες μου Κάθριν και Βίκυ μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.
Genesis
Το έτος 1453 μ.Χ., με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, οι Τούρκοι ολοκλήρωσαν την κατάκτηση της Ελλάδας.
Οι Έλληνες υπέστησαν απίστευτα βασανιστήρια για τετρακόσια χρόνια υπό την τουρκική κυριαρχία. Κατά καιρούς εξεγέρθηκαν κατά της τυραννίας. Αν και γνώριζαν ότι ήταν μάταιο να ανακτήσουν την ελευθερία τους, προτίμησαν να πεθάνουν ή να γίνουν εξόριστοι, παρά να προσαρμοστούν στη σκλαβιά.
Το 1770 οι Κρητικοί ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων στο νησί τους. Στην αρχή είχαν κάποια επιτυχία και η τουρκική φρουρά αποσύρθηκε στα οχυρά της. Δυστυχώς, έφτασαν ενισχύσεις από την ηπειρωτική χώρα και η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα.
Χιλιάδες Κρητικοί διέφυγαν με μικρές βάρκες σε κοντινά νησιά. Ένας από τους δραπέτες, ένας νεαρός από τα Χάνια (Κανέα), έπλευσε στο νησί των Κυθήρων, εβδομήντα μίλια από την Κρήτη. Το όνομά του ήταν Ιωάννης και το επώνυμό του πιθανότατα Αγλασιτάκης.
Τα Κύθηρα είναι ένα από τα επτά νησιά του Ιονίου και εκείνη την εποχή βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Ενετικής Δημοκρατίας. Βρίσκεται στη νότια πλευρά της Ελλάδας μεταξύ της Κρήτης και της ηπειρωτικής χώρας. Είναι ένα μικρό βραχώδες νησί (40 x 20 χιλιόμετρα), όπου οι άνθρωποι εργάζονται πολύ σκληρά για να ζήσουν από τα μικρά αγροκτήματά τους. Την εποχή της ιστορίας μου το νησί ήταν υπό την κατοχή της Ενετικής Δημοκρατίας μέχρι το 1799, όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης, στο απόγειο της δόξας του, προσάρτησε τα επτά νησιά του Ιονίου - Κέρκυρα, Παξοί, Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Κύθηρα και Ίθανα, τη γενέτειρα του Οδυσσέα.
Ο Ναπολέων έχασε τα νησιά μετά τη μάχη του Βατερλώ. Τα ανέλαβε η Αγγλία και με τον καιρό αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη. Άγγλοι κυβερνήτες και αξιωματούχοι, καθώς και μικρές φρουρές στρατιωτών, δικαστές, δικηγόροι και γιατροί έγιναν η ραχοκοκαλιά της αριστοκρατίας, όπως τους αποκαλούσαν οι αγρότες. Όλοι τους ζούσαν στην πρωτεύουσα Κύθηρα (Χώρα), προσαρμόζοντας τους αγγλικούς νόμους και κάνοντας αρκετές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των νησιωτών. Με υποχρεωτική προσωπική εργασία κατασκεύασαν ένα νέο κεντρικό δρόμο από την κορυφή μέχρι τη βάση του νησιού και αρκετές γέφυρες που ακόμα και τώρα ωφελούν τους κατοίκους. Μία από τις μεταρρυθμίσεις ήταν να είναι ευγενικοί με τα ζώα. Αν σας έπιαναν να χτυπάτε το γαϊδουράκι σας με ραβδί, έπρεπε να πληρώσετε πρόστιμο. Ένας αγρότης, ο οποίος δεν είχε ακούσει για το νέο νόμο, τιμωρήθηκε στο δικαστήριο με πρόστιμο δέκα σελίνια επειδή χτύπησε το γαϊδουράκι του με ένα ξύλο. Αφού πλήρωσε το πρόστιμο, βγήκε έξω στον γάιδαρό του, πλησίασε κοντά του, έβγαλε το καπέλο του, υποκλίθηκε και του είπε: "Σας χαιρετώ κύριε Γάιδαρε. Συγγνώμη, δεν ήξερα ότι έχετε έναν τόσο υψηλόβαθμο συγγενή όπως ο δικαστής". Υπάρχουν πολλά παρόμοια ανέκδοτα, τα οποία δεν έχω αρκετό χώρο για να αναφέρω εδώ.
Εκείνη την εποχή ο πληθυσμός των Κυθήρων ήταν 14.000 και το νησί δεν μπορούσε να παράγει αρκετά για να θρέψει τους κατοίκους του. Οι νέοι άρχισαν να μεταναστεύουν στο εξωτερικό σε μέρη όπως η Σμύρνη στην Τουρκία, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μόνο στις αρχές του αιώνα άρχισαν οι Κυθηραίοι να έρχονται στην Αυστραλία.
Τα Κύθηρα αποτελούνταν από εξήντα μικρά χωριά και δύο πόλεις - τα Κύθηρα (Χώρα) είχαν περίπου 3.000 κατοίκους και ο Ποταμός 2.000. Με τη μετανάστευση να κερδίζει έδαφος, ο πληθυσμός των Κυθήρων γινόταν μικρότερος και ο πληθυσμός των Κυθήρων στην Αυστραλία μεγαλύτερος. Το 1995 υπολογίζεται ότι 10.000 Κυθηραίοι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των εγγονών τους που γεννήθηκαν εδώ, είχαν κάνει την Αυστραλία σπίτι τους. Οι Κυθήριοι που έμειναν πίσω είναι κυρίως ηλικιωμένοι που αρκούνται στο να μένουν στο σπίτι, να ζουν με τη μικρή τους σύνταξη και την περιστασιακή μικρή επιταγή από τους συγγενείς τους στην Αυστραλία για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους.
Είμαι περήφανος που προέρχομαι από Κυθηραϊκή καταγωγή. Είμαι επίσης περήφανος που είμαι Αυστραλός, αφού πολιτογραφήθηκα το 1943, πέντε χρόνια μετά την άφιξή μου εδώ. Ήταν ο νόμος τότε: έπρεπε να περιμένουμε πέντε χρόνια και μετά να αποδείξουμε την αξία μας. Για να νιώσω καλύτερα, η κυβέρνηση της Ν.Σ.Δ. το 1955 μου έδωσε τον τίτλο του Ειρηνοδίκη. Για τον μέσο Αυστραλό, αυτό δεν λέει πολλά. Αλλά μου έδωσε ένα κίνητρο να προσπαθήσω να γίνω καλύτερος πολίτης.
Τα Κύθηρα και τα υπόλοιπα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα το 1864 ως δώρο στον δεύτερο γιο του βασιλιά της Δανίας, Γεώργιο Α΄ (εγγονό της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας), για τον διορισμό του ως βασιλιά της Ελλάδας.
-----------------------------------------------
Αυτό ήταν ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Πέτρου Χανιώτη "Προσδοκίες και Επιτεύγματα", το οποίο είναι διαθέσιμο για 40 δολάρια από τον Πέτρο ή τη Βίκυ Χανιώτη
40 Eastern Avenue, 2032 Kingsford
Αυστραλία
Τηλ. +61.2.9662 49 09
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Χανιώτη για την ευγενική του άδεια να μας επιτρέψει να προβάλουμε τμήματα του βιβλίου του σε αυτόν τον ιστότοπο.
