Λευκάδιος Χερν
Λευκάδιος Χερν
Ας γυρίσουμε στην Ιαπωνία, 1904. Μια Βουδιστική κυδεία έχει μόλις τελεστεί. Ρώτα έναν ντόπιο στο δρόμο που μόλις γυρνά σπίτι μετά από την τελετή, κ θα σου πει λυπημένος πως ο γνωστός ποιητής Λευκάδιος Χερν είναι νεκρός. Λευκάδιος; Σου θυμίζει κάτι έτσι; Δεν υπάρχει ένα νησί των Επτανήσων που λέγεται Λευκάδα; Σωστά το σκέφτηκες. Κ αν σου έλεγα πως τούτος ο ποιητής είναι στην πραγματικότητα γιος μιας γυναίκας που έχει για επώνυμο το Κασιμάτη; Μα που βρέθηκε ένα τέτοιο παιδί στην Ιαπωνία;...είναι λοιπόν μεγάλη ιστορία...ας αρχίσουμε λίγα χρόνια πριν το 1850, η χρονιά δηλαδή που γενήθηκε ο Χερν. Στα Κύθηρα μια νεαρή κοπέλα με τ’όνομα Ρόζα Κασιμάτη έχει μόλις συναντήσει έναν νεαρό αξιωματικό ιρλανδό που υπηρετεί στο νησί, κ τον έχει ερωτευτεί. Το όνομά του είναι Κάρολος Χερν. Ορίστε λοιπόν οι γονείς. Ας συνεχίσουμε τώρα στην χρονιά 1850. Στο νησί Λευκάδα γεννιέται ο μικρός Λευκάδιος (το όνομα είναι προφανώς παρμένο από το νησί). Έτσι λοιπόν ήρθε ο Λευκάδιος στον κόσμο. Τώρα ας συνεχίσουμε με την ιστορία του.
Στην ηλικία των έξι χρονών ο Λευκάδιος βρίσκει τον εαυτό του μαζί με την οικογένειά του στη Ιρλανδία. Σύντομα όμως η μητέρα του εγκαταλείπει το σπίτι κ ο πατέρας του ξαναπαντρεύεται. Ο Χερν βρίσκεται πια στα χέρια μια πολύ καθολικής θείας του, η οποία αποφασίζει να τον κάνει κληρικό, κ τον στέλνει στο Νταραμ για σπουδές.
Στην ηλικία όμως των δεκαοχτώ χρονών, ο Χερν παίρνει την πιο μεγάλη απόφαση της ζωής τυ κ ξεκινά για την Αμερική, αφήνοντας πίσω μιαν ανολοκλήρωτη ασκητική ζωή. Πάμφτωχος κ συχνά άνεργος, στην Νεα Γιόρκη, ύστερα στο Σινσινάτι κ τέλος στη Νέα Ορλεάνη δουλεύοντας ως ρεπόρτερ όσπου γίνεται αρχισυντάκτης.
Σύντομα τα έργα του γίνονται γνωστά κ μαζεύουν θαυμαστές, μα ο ίδιος ο Χερν δεν συμβιβάζεται στον αμερικανικό τρόπο ζωής, δεν νιώθει άνετος στο περιβάλον του.
Τον συναντούμε ύστερα στην Ινδία, δουλεύοντας ακόμη για την εφημερίδα μα αφιερώνοντας όλο κ περισσότερο χρόνο στα ταξιωδιωτικά του, ερευνόντας σε βάθος τα στοιχείς που τον ενδιαφέρουν στους τόπους που ερευνά, γίνεται πια από ρεπόρτερ ένας ταξιδιώτης φιλόσοφος. Μα η Ινδιά δεν θα τον κρατήσει για πολύ ακόμη, μια φωνή εσωτερική καλεί από την Ανατολή...
Το 1890 ο Χερν βλέπει για πρώτη φορά εμπρός του «Την Χώρα του Ανατέλοντος ήλιου», κ σαυτήν αφιερώνει την ψυχή κ την ζωή του, ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους να δείξουν κάποιο ενδιαφέρον για την χώρα κ να γίνει αγαπητός από τους ανθρώπους της. Σύντομα ο Χερν είναι σχεδόν αγνώριστος από έναν κοινό Ιαπωνέζο, φωρά ντόπια ρούχα, μιλά σχεδόν τέλεια την ντόπια γλώσσα κ είναι παντρεμένος με μιαν πανέμορφη μικρή Ιαπονεζούλα αριστοκράτειρα. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Χονγ Κονγ αγγλικά κ είναι αγαπητός σε μαθητές κ στον γενικότερο λαό.
Σύντομα ο Χερν έγινε Βουδιστής, κ ερεύνησε σε βάθος τις φιλοσοφίες κ τους τρόπους της θρησκείας.
Ο Χερν βάσισε σχεδόν όλο το έργο του στην αγαπημένη του Ιαπωνία. Ποιήματα, διηγήσεις κ έρευνες, όλα αφιερωμένα σ’αυτήν. Έφερε τον Δυτικό κόσμο στην Ιαπωνία κ του την παρουσίασε με τον δικό του τρόπο, κ ύστερα από τον θάνατό του το 1904 συνεχίζει να τιμάται από τους Ιαπωνέζουν με γιορτές κ αφιερώσεις.
Και όλα αυτά από ένα παιδί γεννημένο από τσιριγώτισσα...πιστεύω πως αρμόζουν κ κάποια τιμητικά σχόλια στο νησί που τον γένησε, για το πνεύμα της τουλάχιστον που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, συμφωνείτε;
