Σταύρος Μπαβέας
(Δάκρυα συγκίνησης γεμίζουν τα μάτια της Αναστασίας Μπαβέα, καθώς διηγείται την ιστορία του πιο καλοσυνάτου ανθρώπου που ποτέ γνώρισε, τον πατέρα της.)
Ο Σταύρος Μπαβέας έφυγε από τα Κύθηρα, όπως και πολλοί νέοι άντρες της εποχής του, σε πολύ μικρή ηλικία για να δουλέψει στην Αυστραλία. Αρχικά δούλευε σε ένα αγρόκτημα της οικογένειας Κορδάτος, και ύστερα, αφού είχε κάνει οικονομίες, άνοιξε ένα δικό του μαγαζί, το ABC café. Ήταν ένα άντρας εργάσιμος, αγαπητός για την εντιμότητα και τη διάθεσή του. Όπως και πολλοί Τσιριγγότες στην Αυστραλία, αφού αποκόμισε περιουσία έδειξε μεγάλη γενναιοδωρία. Αγαπούσε πολύ τον αθλητισμό, πράγμα που τον παρακίνησε να ασχοληθεί μ’αυτό και να υποστηρίξει οικονομικά πολλές αθλητικές οργανώσεις, και επιπλέον, εκτός από ποικίλες μικροδωρεές, υπήρξε χορηγητής για μια πτέρυγα νοσοκομείου στην Αυστραλία. Έγινε με άλλα λόγια μεγάλος και αγαπητός δωρητής.
Γύρισε στο νησί το 1932, έχοντας χτίσει μια μεγάλη περιουσία. Αγόρασε ένα σπίτι στην Αθήνα και έχτισε και ένα σπίτι στο πατρικό του αγρόκτημα, μια βίλα υπερσύγχρονη για την εποχή, με μεγάλο κήπο και έναν μύλο. Άνοιξε και τον πρώτο φούρνο του Ποταμού. Τα υπόλοιπα χρήματά του τα έβαλε στην τράπεζα... και τα έχασε όλα με την πτώχευση του 1938, κάτι όμως που δεν τον εμπόδισε να μοιράσει όλα τα υλικά και τα τρόφιμα που είχαν απομείνει στον κλειστό πλέον φούρνο σε όσους είχαν ανάγκη, σε φτωχές οικογένειες ή σε όποιον έτρεφε κάποιον άρρωστο.
Για άλλη μια φορά ο Σταύρος αναγκάστηκε να αποφύγει την πείνα δουλεύοντας σκληρά. Εντομεταξύ είχε παντρευτεί μια καραβιώτισσα και μαζί της έκανε τέσσερα παιδιά, ένα αγόρι, τον Κώστα, δυο κορίτσια την Αναστασία και την Ερυφίλη, και ένα ακόμη αγόρι τον Βαγγέλη. Εργαζόταν στα χωράφια για να θρέψει τον ίδιον και την οικογένειά του. Η γυναίκα του αποβίωσε σε μικρή ηλικία και ο ίδιος, αφού κατάφερε να μεγαλώσει τα παιδιά του, πέθανε το 1967 από εγκεφαλικό. Τον θάψαν στον οικογενειακό τάφο που είχε ο ίδιος χτίσει στο νεκροταφείο του Ποταμού.
Αργότερα οι κόρες του, ενώ ταχτοποιούσαν τα υπάρχοντά του, βρήκαν σε ένα παλιό μπαούλο αποδείξεις, μέσα από τις οποίες ανακάλυψαν ότι η γενναιοδωρία του πατέρα τους δεν είχε σταματήσει με τον γυρισμό του στο νησί. Αντιθέτως η Κυθηραϊκή εκκλησία Μυρτιδιώτισσα στο Νέο Φάληρο της Αθηνάς είχε αυτόν να ευχαριστήσει για τα ασημικά της σκεύη, ενώ η Ιλαριώτισσα στον Ποταμό για τον θρόνο και την επίχρηση εικόνα της.
