2500 years for the battle of Marathon linked to the Japanese form ......

of poetry, the haiku, and also to Lafcadio Hearn

Zoe Savina wrote a haiku that is dedicated to Hermes. Mercury played a "role of transport" in the battle ...

From - http://www.zoesavina.com/ekdilwseis-lefkadios-hern.html

The Haiku itself

Photograph: Program for the commemoration of the battle of Marathon - 2500 year anniversary

Background to the Haiku Dedicated to the mythical Hermes

We know that the homeland of that epigrammatic poem, the “haiku” is Japan, the Land of the Sunrise, the chrysanthemums. It was cultivated by a people that is gifted with a rare comprehension of the good, the fine and the
gracious. It grew in an environment which predisposed the soul to intellectual and artistic pleasures. The most eminent Japanese haikuist is, as I see him, Matsuo Basho 1643-1694.

The writing of haiku is presented so that it resembles everything and next to nothing, that simple, near to us, well known, “poetic” fine art , at times humorously playful, at times
juicy poems! In that way, or like a gesture which a baby makes pointing with its finger at whatever : a flower, the light that passes through the shutters, or its smile and yes, that diamond can arise from a selected moment of condensed emotion or unrestrained sensitivity, creating infinite extensions in the
consciousness and in the imagination of their recipient.

This “mania” to transform “the words” to an “on the mark speech”. Its charm has its source – it arises from the condensation of the insinuation. The classic haiku which maintains its metric of (5-7-5 syllables in three lines) and which
for certain refers to the four seasons of the year – spring, summer, autumn, winter, has been somehow outdated, even by the Japanese, without the classic form being excluded at all!

There exists a modern haiku, with free subject matter from the poets of a world without borders. And it is certain that, from the field of letters in Greece and from the area
of Japan, no one would have imagined that this Japanese epigram – like an infinite tree, with its roots deep in the earth of the Far East and with its branches that are spread out like an embrace of the universe, is designated as the only poetic form that has surpassed the inherent culture of the peoples.

The fact is that Greece and Japan, each for different reasons, managed to disperse something that had to do with the
written word to the ends of the earth.

At this point I wish to not to neglect a thought from my involvement in haiku (1977) regarding the intellectual event which is to follow – the “two realities”. A historic relationship-coincidence pertaining to the worldwide letters:

On the one hand, Greece, having loaned 120,000 words to the English vocabulary – and having extended to the New World – with words of Homer, Iraklitos, Aristotle Plato and thus, to the world vocabulary of today, and these words are heard much alive and in some way, people speak Greek everywhere, without knowing It !

On the other hand, Japan, in the manner of haiku, which is particularly impressive, created the start and won over the people of letters from Russia to Australia, from the Indies and the Netherlands to Mexico, Greece, etc! This is something that has come from the past and will seemingly also win over the future.

Today the inspiration was provided by mythological Hermes.

The British academician, R. F. Willets writes the following:
“… Hermes is the more likable , the more inconstant, the more perplexing, the most complex and therefore the most Greek of all the Olympic gods”. The stoic philosophers gave to Hermes an even more central role in their theology, deeming him Word-Creator!

Zoe Savina

Χαϊκού Αφιερωμένα στο μυθικό Ερμή

Γνωρίζουμε ότι η πατρίδα αυτού του επιγραμματικού ποιήματος του «χαϊκού» είναι η Ιαπωνία, η Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, των χρυσανθέμων. Καλλιεργήθηκε από ένα λαό προικισμένο με σπάνια αντίληψη του καλού, του λεπτού και του ευγενικού. Αναπτύχθηκε σε ένα περιβάλλον που προδιέθετε την ψυχή στις διανοητικές και καλλιτεχνικές απολαύσεις. Ο κορυφαίος Ιάπωνας χαϊκουϊστής είναι κατ’ εμέ ο Ματσούο Μπασό 1643-1694.

Η γραφή του χαϊκού, παρουσιάζεται έτσι, ώστε να μοιάζει με όλα και με το ελάχιστο, αυτό το απλό, κοντινό μας, γνώριμο, λεπτότεχνα “ποιητικό”, φορές χιουμοριστικό παιγνιώδες, φορές χυμώδες ποίημα! Αυτή, έτσι, η σαν μια
χειρονομία που κάνει ένα μωρό δείχνοντας με το δάκτυλό του οτιδήποτε : ένα λουλουδάκι, το φως που περνά απ’ τη γρίλια, ή το χαμόγελό του˙ και μπορεί ναι, αυτό το “διαμάντι” να προκύψει ακόμα, από μια επίλεκτη στιγμή συμπυκνωμένης συγκίνησης ή άκρατης ευαισθησίας, δημιουργώντας άπειρες προεκτάσεις στη συνείδηση και στη φαντασία του δέκτη τους. Αυτή η “μανία” να μετατρέπεις “τα λόγια” σε “εύστοχο λόγο”.

Η γοητεία του πηγάζει -προέρχεται, από την πυκνότητα του υπαινιγμού

Το κλασικό χαϊκού με την τήρηση της μετρικής του (5-7-5 σε τρεις αράδες) και οπωσδήποτε η αναφορά των τεσσάρων εποχών του χρόνου - άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα, έχει κάπως ξεπεραστεί, ακόμα και από τους Ιάπωνες,
χωρίς ν’ αποκλείεται διόλου το κλασικό! ΄Ενα σύγχρονο χαϊκού, μ’ ελεύθερη θεματολογία από τους ποιητές ενός κόσμου δίχως σύνορα.

Και είναι βέβαιο ότι, από τον χώρο των γραμμάτων στην Ελλάδα και από τον χώρο της Ιαπωνίας, κανείς δεν φαντάστηκε, πως τούτο το Ιαπωνικό επίγραμμα -σαν ένα απέραντο δέντρο, με τις ρίζες του βαθιά στη γη της Άπω Ανατολής και τα κλαριά του απλωμένα σε εναγκαλισμό της οικουμένης, θα υποδειχνόταν σαν τη μοναδική ποιητική φόρμα που ξεπέρασε τις καταβολές των λαών.

Το ότι η Ελλάδα και η Ιαπωνία, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία, κατάφεραν ν’ απλώσουν στα πέρατα της γης, κάτι που έχει σχέση με το λόγο. Σε αυτό το σημείο θέλω να μήν παραλείψω μία σκέψη, για το ακόλουθο πνευματικό γεγονός που διαπίστωσα απ’ την αρχή της ενασχόλησής μου με χαϊκού (1977) -τις “δύο πραγματικότητες”. Μία ιστορική σχέση - συντυχία ως προς την παγκόσμια γραμματεία:

Aφ’ ενός η Ελλάδα, έχοντας δανείσει 120.000 λέξεις στο αγγλικό λεξιλόγιο - και κατ’ επέκταση στο Νέο Κόσμο -με λέξεις του Όμηρου, του Ηράκλειτου, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, κι έτσι στο σημερινό γλωσσάρι του κόσμου, ακούγονται αυτές ολοζώντανες και, κατά κάποιον τρόπο μιλούν σχεδόν παντού ελληνικά δίχως να το γνωρίζουν !

Αφ’ ετέρου η Ιαπωνία με τον τρόπο του χαϊκού, τον ιδιαίτερα εντυπωσιακό, έκανε το άνοιγμα και κατέκτησε τους ανθρώπους των γραμμάτων, από τη Ρωσία έως την Αυστραλία, από τις Ινδίες και την Ολλανδία έως το Μεξικό την Ελλάδα κ.α.! Κάτι που φαίνεται να έρχεται από το παρελθόν και μοιάζει να μπορεί να κατακτήσει και το μέλλον.

Ασχολούμαι με το είδος αυτής της ποίησης από το 1979. Σήμερα την έμπνευση έδωσε ο Ερμής

Ο Βρετανός ακαδημαϊκός Ρ. Φ. Γουΐλετς γράφει τα εξής:
«… ο Ερμής είναι ο πλέον συμπαθής, ο πλέον ασταθής, ο πλέον συγκεχυμένος,
ο πιο πολυσύνθετος και επομένως ο πιο Έλληνας από όλους τους ολύμπιους θεούς». Οι Στωικοί φιλόσοφοι απέδωσαν στον Ερμή έναν ακόμα κεντρικότερο ρόλο στη θεολογία τους, θεωρώντας τον ως Λόγο-Δημιουργό!

Ζωή Σαβίνα

Biography - Zoe Savina

Zoe Savina was born in Athens, studied at the Professional School of Athens (as a tutor in Professional Schools), and later studied Design and Decorative Arts at the Scuola Delle Belli Arti -Firenze (Italy), Exhibited collage in Firenze and in Pistoia (Italy).

She is married to sculpture Evangelos Moustakas.

She has published 19 poetry collections, of her 7 smaller poetic compositions. Her haiku-tanka collection Enchantress was awarded the Poetry Prize of 1985 by the Society of Greek Writers. Its third edition was translated to 6 languages.
In 2002 she published an international haiku anthology, The Leaves are Back on the Tree, featuring 186 poets from 50 countries. Her last haiku book “The House” 2008 was published in 2009 in Colombia (in Spanish).

She is a member of the National Association of Greek Writers, founding member of the Coordinating Center of Hellenism, member of the World Haiku Association-Fujimi Saitama – Japan and an Honorary Member of the Yugoslav Haiku Association. Her poems have been awarded, prizes and have appeared in poetry journals, anthologies, newspapers, magazines, Who’s Who, radio, and television, in 19 countries.
She write poetry, haiku, tanka, minicuentos, bonsai, essays, fairy tales, and critical presentations. She correspond with poets from many countries, university professors and philhellenes. Work in cooperation with literature periodicals, presenting poets from all over the world.

The transference of their ideas and of the modern state of being throughout the world between their countries and Greece is of interest to she. Would call this exchange – cultural internationalization.
She have taken part in and have given talks at Conferences and Symposiums in Greece and abroad. She presented 34 poets in Italy Nuovi Poeti Greeci (1982) for the Grafic Olimbia di Milano. They receive students, societies, artists and writers in their home-studio. Zoe Savina has traveled to the U.S., Europe, Cyprus, Japan, Turkey and Israel .

Her Greek publications include: “Nuances” 1979, “Without Archangels” 1980, “Townships” 1981, “Acrobats”1983, “Enchantresses” haiku-tanka- (bilingual) awarded 1985, “Contact Lenses” – 1988, “20+ 20” (bilingual) 1989, “Enchantresses” 2nd Edition in six languages, 1994, “The Archon in the Crypt” (bilingual) awarded, 1994, “International Anthology of Haiku” – The leaves back on the trees – 2002 (50 countries – 186 poets in parallel translation), “I Touch” 2004, “The House” (bilingual) 2008, “The House -La Casa, 2009” in Spanish. Small Poetic Compositions: “Do You Know What I Will Give You?” 1992, “The Limit” 1993, “Mirror – Ripe Like Fruit” 1994, “The Chickpea” 1994, “The Vehicle – I Want” 1995, “The Vehicle for Courting” 1995, “The Vehicle of Delight” 1995. All her books are decorated with drawings by the sculptor Vangelis Moustakas and painter Alexander.


http://www.zoesavina.com/