Vasilis Kailas, photographed at the audio-visual studio were he works, 2011

Vasili was a child prodigy of Greek cinema and theatre was born of Kytherian parents (from Mitata) in Athens, on June 16, 1953. He began his career is movies at a very young age, appearing in 1957 in the film The Last Lie. He very soon established a distinctive record as a young supporting actor. He also played lead roles in films such as Mary Plyta Loustrakos’, Salesman.

Watch cinema performances of Vasili as a child actor at:

http://www.youtube.com/watch?v=WAeT-CUbwHg&feature=related

In 1985 he was the protagonist in the film She Graduated. He gained roles in 117 films, mainly Greek language, but also “foreign”. He has established a reputation as the child prodigy of Greek cinema. He later went on to a career in the theatre.

In forgoing cinema for the theatre he lost a chance to establish himself economically. He harbours no regrets, however. The golden age of Greek films has long past. But generations of Greek audiences continue to adore Vassilakis Kaili for his "afflicted" roles.

His personal life reflected many of the roles he played in films. He struggled with poverty and hardship, but, being resilient, has managed to overcome these challenges.

Today, he still works behind the cameras and the spotlight, providing a distinctive voice to many children's heroes. (See article, in Greek, below).

The Union of Ionian (Seven) Islands, on 29th May 2011, at 6:00 pm, in the Old Parliament House, Syntagma Square, Athens, conferred awards on 2 persons from each of 6 of the Ionian Islands, and 3 persons from Kythera. Greek Post will follow up this award, by issuing a postage stamp in each awardees honour.

The three from Kythera were, George Miller, Film Producer, Sydney Australia, Professor Nikos Petrochilos, Athens and Hora, Kythera, Greece and Vasilis Kailas, cinema and theatre actor, Athens, Greece.

Filmography

Did you get a degree? (1985) [Andreas Dovas]
The Saint of Preveza (1982) [Father]
Vengos the mad bomber (1980)
The great storm of Love (1972)
Burning flesh (1971)
Intoxication of the flesh (1970)
Let the jury consider the (1969)
I want my child back (1969)
In our teacher ... with Love (1969) [Andreas Liapis] I will rock my heart (1968) [(small) Dimitri]
Dream elusive (1968)
Eradicated genera (1968) [(small) Bill Karatzoglou]
Family Corraface (1968) [Nicolis]
Humble and katafronemenos (1968)
In front of the gallows (1968)
Stay close to my beloved (1968)
Dew or noble (1967)
The hour of justice (1967)
What do you born poor (1967)
For the heart of the beautiful Helen (1967)
Sometimes they cry and the strong (1967) [(small) Andreas Geralis]
The Salesman (1967) [Kostas]
Isaiah dancing (1966) [Vassilakis]
You hurt my love (1966)
Winner (1965) [(small) Peter Ntavaris]
The Rebel (1965)
Slighter with my sweet (1965)
Angels without wings (1965)
I live for you (1965)
The Great Oath (1965)
Why have you forsaken (1965)
I am a miserable (1964) [Sunday]
Every port and sorrow (1964)
Persecuted of fate (1964)
Girl Pain (1964)
Storm in a child's heart (1964) [Yiannakis Kontovasilis]
The liar (1963) [Peter]
For a little tenderness (1963)
The brat (1963)
The Great Sin (1963)
Hearts in the Storm (1963)
The Prodigal (1963) [(small) Michalios] Midnight in the villa Nelli (1963)
The madcap (1963) [(small) Thanassis]
Wounded Hearts (1963) [Vassilakis]
A fool with a patent (1963)
Handyman and erimospitis (1963) [Yiannakis]
Two we drink on the cross of pain (1962) [(small)]
The bride run away ... (1962) [Kostakis Bakouris]
Lafina (1962) [Giannios]
The Greek and Love (1962)
Christmas bum (1972)
The loustrakos (1962) [(small) Vasilis Maras]
Makrykostaioi and Kontogiorgis (1960) [(a small weapon)]
Madalena (1960) [Pantelis Haridimos]
The lady our grandparent (1958) [Argyris]
The last lie (1958)

Series Vasilis has played

All the glory all through 1988 ET2
Kostis Palamas 1993 ET1
Folk tales from around the world ERT2 1982

BY http://www.espressonews.gr/,
BY http://homepage.mac.com/,
FROM AND 90lepta.com www.retrodb.gr

The other life of Vasilis Kailas.

Η άλλη ζωή του Βασίλη Καΐλα

From:

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=16&artID=849476

Εμεινε στην ιστορία ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Και όσο και αν άλλαξε, παραμένει ακόμη ένα άδολο «παιδί» αφού για την αγάπη του για το θέατρο έχει χάσει μέχρι τώρα πολλά λεφτά. Και όμως, δεν το μετανιώνει. Τον Βασιλάκη Καΐλα τον λατρέψαμε μέσα από τους «πονεμένους» ρόλους του... Τα χρόνια πέρασαν, το κλάμα στέρεψε, οι χρυσές εποχές του καλού κινηματογράφου έσβησαν, όχι όμως και ο γλυκός λουστράκος που τόσο αγαπήσαμε. Τόσο στην ταινία όσο και στην προσωπική του ζωή πάλεψε με τη φτώχεια και τις κακουχίες, αλλά δεν το έβαλε κάτω και τα κατάφερε... Σήμερα, στα 55 του χρόνια πλέον, εξακολουθεί να δουλεύει πίσω από τις κάμερες και τα φώτα της δημοσιότητας χαρίζοντας τη χαρακτηριστική φωνή του σε πολλούς παιδικούς ήρωες. Ο χρόνος του ελάχιστος, αλλά η «Espresso» κατάφερε και συνάντησε τον μικρό αδελφό της Μανταλένας, σε ένα στούντιο στο Μαρούσι, όπου βρίσκεται κλεισμένος τουλάχιστον δώδεκα ώρες την ημέρα προκειμένου να ολοκληρώσει έγκαιρα ένα ακόμη επεισόδιο παιδικής σειράς. Με το χαμόγελο στα χείλη μάς άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για τη ζωή του, τους μεγάλους ηθοποιούς που αγάπησε και τον αγάπησαν, αλλά και για όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια που οι άνθρωποι ήταν μια αγαπημένη οικογένεια.

«Η ιστορία του Βασιλάκη ξεκίνησε ξαφνικά. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Οταν ήμουν τεσσάρων ετών, το 1957, είχα την τύχη να μένω με τους γονείς μου στην ίδια πολυκατοικία με την Ελλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν. Μια μέρα, καθώς έπαιζα στην είσοδο της πολυκατοικίας, άνοιξα την πόρτα για να μπει ένας κύριος. Ηταν ο Κακογιάννης που είχε έρθει από το εξωτερικό για να γυρίσει την ταινία “Το τελευταίο ψέμα”. Με πλησίασε, με ρώτησε πως με λένε και ανέβηκε έπειτα στο διαμέρισμα της Λαμπέτη» θυμάται ο Βασίλης Καΐλας και συνεχίζει: «Εκεί, της είπε ότι συνάντησε στην είσοδο ένα αγοράκι, το οποίο ήθελε να παίξει στην ταινία που ετοίμαζαν. Της είπε ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό. Ετσι κατέβηκαν μαζί κάτω, με βρήκαν και πήγαμε στον πατέρα μου για να του μιλήσουν. Τον έπεισαν κι έτσι έπαιξα για πρώτη φορά στο “Τελευταίο ψέμα”».

Οι γονείς του τον συνόδεψαν στα γυρίσματα, τα οποία για εκείνον ήταν απλώς ένα παιχνίδι. «Ημουν μόλις τεσσάρων ετών και δεν καταλάβαινα τι έκανα. Μου έλεγαν θα πεις αυτό, με αυτό τον τρόπο και το έκανα, καθώς έτσι διασκέδαζα» λέει και προσθέτει: «Επειτα ήρθε ένας μικρός ρόλος, ο ρόλος του μικρού Αργύρη στο “Η κυρά μας η μαμή” με τη Γεωργία Βασιλειάδου, που κλήθηκε για να με ξεματιάσει» συνεχίζει χαμογελώντας και βυθίζεται στις αναμνήσεις του. «Ωραία χρόνια, και ανέμελα. Είχα την τιμή να δουλέψω με μεγάλους ηθοποιούς, μεγαθήρια, που δυστυχώς “έφυγαν”. Θυμάμαι τα γυρίσματα της ταινίας “Μανταλένα”, όπου έπαιζα τον αδελφό της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Στο νησί τότε δεν υπήρχε ρεύμα, τα γυρίσματα ήταν εξαντλητικά, αλλά είχα δίπλα μου έναν μεγάλο κύριο. Τον ηθοποιό Παντελή Ζερβό που έπαιζε τον παπά. Είχε λατρεία με το ψάρεμα και κάθε πρωί πριν από το γύρισμα ντυνόταν με τα ράσα, έβαζε τα γένια και πηγαίναμε μαζί για ψάρεμα μέχρι να έρθει η ώρα μας. Ντυνόταν για να είναι έτοιμος... Ψαρεύαμε με κλωστή και παραμάνα... Επειτα ήρθε η ταινία που έγινα πολύ γνωστός, ο “Λουστράκος”. Τότε ήμουν επτά ετών και θυμάμαι ακόμη και σήμερα τα απαιτητικά και κουραστικά γυρίσματα».

Η ταινία «Λουστράκος» σφράγισε με την επιτυχία της την επαγγελματική πορεία του Βασίλη Καΐλα. «Εγινα γνωστός και οι άνθρωποι με αναγνώριζαν. Εγώ δεν ήθελα δημοσιότητα. Ημουν μικρό παιδί. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ όλα αυτά που γίνονταν. Ηθελα την ησυχία μου. Με έβλεπαν στο δρόμο με τους γονείς μου και έλεγαν “ο κακόμοιρος ο Βασίλης”. Ο κόσμος τότε πείναγε, μιλάμε για φτώχεια και σε κάθε ταινία ταυτιζόταν και με έναν ηθοποιό» λέει και συνεχίζει: «Τότε η κλάψα ήταν ο καθρέφτης της κοινωνίας. Εβλεπαν στην ταινία το φτωχό αγόρι, τον Βασιλάκη Μάρα να δουλεύει λουστράκος για ένα πιάτο φαΐ και τον αγώνα του να σπουδάσει για να γίνει γιατρός κι έπαιρναν παράδειγμα για να κάνουν το ίδιο».

Μάλιστα, όπως μας αποκάλυψε, πριν από μερικά χρόνια όταν πήγε στο σχολείο της κόρης του για να ρωτήσει τον καθηγητή της πώς πάει στα μαθήματα, με έκπληξη άκουσε να του λέει ότι έγινε καθηγητής χάρη σε αυτή την ταινία. «Απίστευτο και όμως αληθινό. Πήρε κουράγιο από την ταινία, πάλεψε και τα κατάφερε. Σήμερα όμως πια, δεν ξέρω αν υπάρχει καθρέφτης. Ολα είναι πλέον διαφορετικά. Τότε υπήρχε αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Τους ένωνε ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη ζωή».

Ο Βασίλης Καΐλας συμμετείχε συνολικά σε 117 ταινίες, όχι μόνο ελληνικές, αλλά και ξένες. Η πορεία του, ωστόσο, δεν ήταν εύκολη καθώς, όπως λέει ο ίδιος: «Επρεπε να πηγαίνω και σχολείο. Οι γονείς μου, που ήταν πάντα δίπλα μου, όπου και αν γίνονταν τα γυρίσματα, είχαν πάρει ειδική άδεια από το τότε υπουργείο Παιδείας κι έτσι πήγαινα σχολείο σε όποια περιοχή δούλευα. Ετσι τελείωσα το Δημοτικό και το εξατάξιο Γυμνάσιο, αλλά δεν συνέχισα... Είχα πλέον κουραστεί... Πήγα όμως στη Δραματική Σχολή. Γύριζα ταινίες, έπαιζα στο θέατρο με τον Χορν, την Παξινού, τον Μινωτή και άλλους μεγάλους ηθοποιούς. Μου άρεσε πολύ και όλοι με αγαπούσαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Νίκο Μοσχονά που ήθελε να με πάρει μαζί του στην Αμερική, αλλά δεν με άφησε ο πατέρας μου. Ομως κάποια στιγμή όλα τελειώνουν. Ο ελληνικός κινηματογράφος έσβησε και όποιος είχε δουλέψει τότε με όλους αυτούς τους επαγγελματίες, δεν μπορούσε να συμμετέχει σε προχειροδουλειές. Η εποχή εκείνη δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή πραγματικότητα. Σκέφτηκα τότε να φύγω μετά από παρότρυνση του θείου μου και να πάνω στην Ελβετία όπου θα μάθαινα τη δουλειά του ωρολογοποιού και να αναλάμβανα έπειτα το μαγαζί του. Το είπα στον πατέρα μου και τότε εκείνος μου είπε να κάνω ό,τι θέλω. Αλλά προτού αποφασίσω να ανέβω στο πατάρι και να πετάξω όλο το υλικό που είχε μαζέψει εκείνος από την καριέρα μου... “Εγώ, παιδί μου, δεν μπορώ να το κάνω. Αν θέλεις, πέταξέ τα εσύ” μου είπε και τρελάθηκα. Eτσι αποφάσισα να συνεχίσω...»

Ετσι, μετά από πολύ κόπο κατάφερε και ίδρυσε το παιδαγωγικό επιμορφωτικό θέατρο, το οποίο ανέβασε δεκάδες παραστάσεις με επαγγελματίες ηθοποιούς, όπως ο Αλέκος Αλεξανδράκης, η Νόνικα Γαληνέα και άλλοι. «Γι’ αυτή την αγάπη μου έχασα πολλά λεφτά. Αλλά δεν το μετανιώνω. Μετά ήρθαν οι μεταγλωττίσεις και οι επιλεγμένες δουλειές. Με τις μεταγλωττίσεις ξεκίνησα πριν από 25 χρόνια από την ΕΡΤ και συνεχίζω μέχρι σήμερα. Δίνω τη φωνή μου σε παιδικούς ήρωες και όχι μόνο. Μία από τις καλύτερες δουλειές μου ήταν “Το μικρό σπίτι στο λιβάδι”» αναφέρει και καταλήγει λέγοντας: «Ευτυχώς η ζωή μού τα ’φερε μια χαρά. Δόξα τω Θεώ. Εχω μια υπέροχη κόρη και μια υπέροχη γυναίκα. Το αστείο είναι ότι πάντα φοβόμουν να φλερτάρω λόγω δημοσιότητας. Πίστευα ότι οι γυναίκες δεν γνωρίζουν τον Βασίλη Καΐλα, αλλά τον Βασιλάκη των ταινιών. Ευτυχώς, η γυναίκα μου δεν ήξερε τι δουλειά έκανα καθώς δεν έβλεπε ταινίες. Οταν το κατάλαβε, ήταν αργά. Την είχε πατήσει...»


ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
(ΤΑΙΝΙΑ / ΡΟΛΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΘΗΚΕ / ΧΡΟΝΙΑ)

1. Η κυρά μας η μαμή / Αργύρης /1958
2. Το τελευταίο ψέμα / Βασιλάκης / 1958
3. Μανταλένα / Παντελής Χαρίδημος / 1960
4. Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες / Μικρός με όπλο /1960
5. Λαφίνα / Γιαννιός / 1962
6. Δύο μάνες στο σταυρό του πόνου / Μικρός / 1962
7. Η νύφη το ’σκασε... / Κωστάκης Μπάκουρας / 1962
8. Ο λουστράκος / Μικρός Βασίλης Μαράς / 1962
9. Η ψεύτρα / Πέτρος / 1963
10. Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης / Γιαννάκης / 1963
11. Πληγωμένες καρδιές / Βασιλάκης / 1963
12. Ο άσωτος / Μικρός Μιχαλιός / 1963
13. Είμαι μια δυστυχισμένη / Κυριάκος / 1964
14. Θύελλα σε παιδική καρδιά / Γιαννάκης Κοντοβασίλης / 1964
15. Περιφρόνα με γλυκιά μου / «Σπουργιτάκι» / 1965
16. Ο νικητής / μικρός Πέτρος Ντάβαρης / 1965
17. Ησαΐα χόρευε / Βασιλάκης / 1966
18. Ο εμποράκος / Κωστής / 1967
19. Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί / Μικρός Ανδρέας Γεραλής / 1967
20. Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου / Μικρός Δημήτρης / 1968
21. Ταπεινός και καταφρονεμένος / 1968
22. Ξεριζωμένη γενιά / Μικρός Βασίλης Καρατζόγλου / 1968
23. Οικογένεια Χωραφά / Νικολής / 1968
24. Στον δάσκαλό μας... με αγάπη / Ανδρέας Λιάπης / 1969
25. Βέγγος, ο τρελός καμικάζι / 1980
26. Πήρες πτυχίο / Ανδρέας Ντόβης 1985

ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ
ΦΩΤ.: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΛΦΟΜΗΤΣΟΣ